Over de kop
Door: Else
Blijf op de hoogte en volg Else
10 Februari 2014 | Maleisië, Tanah Rata
Weer een nieuw reisverslagje, en dit keer niet uit Nepal, maar vanuit Maleisie! Dit land stond eigenlijk niet op de planning, maar hoe we daar terecht zijn gekomen, lees je later in dit blog! Ik zit hier in een internetcafe met een stuk of 10 Maleisische jongetjes die ongelooflijk fanatiek een computerspelletje aan het spelen zijn, wat ik van lang geleden volgens mij herken als Age of Empire (toch, Sietz? ;). In mijn vorige reisverslag heb ik nog niks geschreven over het reizen, ik was gestopt bij de laatste dag van mijn vrijwilligerswerk. Dat betekent dat ik ruim een maand aan belevenissen aan jullie te vertellen heb! Dus ik zou zeggen... ga er eventjes voor zitten! Ik hoop dat het internetcafe dit keer niet dichtgaat voordat ik weer bij ben.
Het begon op 8 januari, toen ik net afscheid had genomen van mijn gastgezin. De eerste reisbestemming was niet bijster interessant, dat was namelijk gewoon weer Lakeside, Pokhara! Om even wat dingetjes te regelen en de verdere reis te boeken. In Lakeside sprak ik af met Sara, die ik via een reizigerssite heb leren kennen. We hadden elkaar al eerder ontmoet, in Pokhara, en vanaf nu is zij mijn reismaatje voor de komende tijd! We boekten meteen een ticket naar Lumbini, en ook een ticket om te paragliden! Dat leek me doodeng, maar ook een mooie kick-off voor de reis! De volgende dag was het zover. We gingen 's ochtends met de jeep de berg op, naar Sarangkot. Terwijl we compleet door elkaar werden geschud, had ik mooi de tijd even goed zenuwachtig te worden.. Gelukkig was het een prachtige dag, de Himalaya was glashelder te zien. Eenmaal boven kregen we allebei een instructeur toegewezen en ging het eigenlijk heel snel. Mijn instructeur vertelde me wat ik moest doen: drie grote stappen, dan rennen, en daar hang je dan! Wauw!! Echt een fantastisch uitzicht; links de toppen van de Himalaya, onder terrasbouw en dorpjes (en soms een arend), en rechts het meer met de volle zon erop. Na een half uurtje rondgevlogen te hebben en een paar stunts te hebben gedaan, landden we naast het meer. Ik met een giga adrenaline kick!
De volgende dag stonden we vroeg op. Off to Lumbini! We gingen met de tourist bus. Onze buschauffeur wist de 9 uur durende busrit nog even wat langer te maken dankzij enkele typisch Nepalese trekjes, zoals relaxed een telefoontje plegen (ook terwijl we met haarspeldbochten langs afgronden reden) en ruim tien minuten stilstaan midden in de bergen, zonder duidelijke reden. Uiteindelijk kwamen we tegen het eind van de middag aan in Lumbini, wat op het eerste gezicht niet zoveel voorstelde. Aangezien het enige wat we over Lumbini wisten is dat het de geboorteplaats van de enige echte Buddha is, waren de verwachtingen misschien ook wel erg hoog gespannen :) We vonden een gezellig hostel en hebben voor 75 cent pp een avondmaal gescoord. De volgende dag hebben we de belangrijkste tempel met daarin de exacte geboorteplaats van Buddha bekeken, en een paar interessante ontmoetingen met Buddhistische monniken gehad. De ene stond stiekem foto's van ons te maken en wilde ook met ons samen op de foto (met een fantastisch resultaat, hij droeg een gigantische camera en zonnebril, het was een soort gangstermonnik) en de tweede nodigde ons in zijn klooster uit om een paar minuutjes te komen mediteren. Dat hebben we gedaan. De twee daaropvolgende dagen hebben we fietsen gehuurd, super leuk. Fietsen in Nepal! Dat de trappers bijna uit elkaar vielen en ik telkens zo'n 5 minuten bezig was met het slot, laat ik maar even achterwege. We hebben die dagen alle tempels en kloosters in Lumbini bekeken. Nou, ik kan je vertellen, dat zijn er een heleboel! Heel veel landen zijn daar vertegenwoordigd met een tempel, dus het is alsof je zo'n 15 culturen in een dag ontdekt. In het laatste klooster, die van Sri Lanka, kregen we zelfs een gratis rondleiding van een Sri Lankaanse monnik! Heel erg leuk was dat, hij kon ons van alles vertellen over het leven van Buddha, dat op de muren was geschilderd, heel interessant.
Na vier dagen Lumbini, namen we de bus naar Chitwan. Dat is een nationaal park van Nepal, waar je neushoorns, beren, olifanten en krokodillen kan spotten in de jungle. Dat leek ons wel wat! We hebben via ons hotel/bungalowpark een package van 4 dagen geboekt, met allerlei activiteiten. Diezelfde dag begon het programma en zijn we naar het Elephant Breeding Centre geweest, en diezelfde dag waren we ook al helemaal klaar met onze gids en zijn flauwe grapjes, met wie we nog vier dagen overweg moesten. Dat beloofde gezellig te worden! De volgende dag begonnen we meteen met de fullday jungle walk. We stonden vroeg op, nietsvermoedend wat ons die dag allemaal te wachten stond... We staken met een roeibootje de rivier over, naar het park. En daar liepen we dan, overgeleverd aan de wetten van de natuur.. en aan de bamboestok van onze gidsen. We liepen door dichtbegroeide jungle, langs de rivier en over open vlakten en spotten enkele herten, levende en dode, en ook neushoorns en krokodillen. Met het wildlife spotten zat het wel goed! Halverwege de dag lunchten we in een hutje in de jungle en vroegen onze gidsen of we de grote of de kleine tocht wilden doen. Wij kozen voor de grote, een niet echt weloverwogen keuze. Wel eentje met de nodige consequenties. We liepen na de lunch langs metershoog gras, en een van de gidsen zei dat we nu 'very, very careful' moesten zijn. Slik.
Plotseling hoorden we enorm gestamp en geruis uit het gras komen. Iedereen wachtte in spanning afl en mijn hart bonkte in mijn keel... maar het waren slechts twee pauwen die opvlogen. Na nog twee van dat soort incidenten, stonden al mijn zintuigen op scherp en begon ik me een beetje te beseffen dat er allerlei wilde neushoorns, tijgers en beren zich op vrij korte afstand van ons zouden kunnen bevinden. Terwijl we tussen de bomen liepen, probeerde ik me voor te stellen dat ik gewoon een wandelingetje maakte door het lieflijke Groningse lentebos, en in mijn achterhoofd bedacht ik wat ik de afgelopen maanden aan een soort fitness of iets anders sportiefs had gedaan, wat me van pas zou kunnen komen bij een eventuele aanval van een of ander beest. Wat me niet echt gerust stelde. Wat ook niet bepaald hielp, was dat onze gids ons maar bleef wijzen op olifantenkeutels, tijgervoetsporen en meer van dat soort dingen. Welkom in de wildernis! Uiteindelijk bereikten we een open vlakte met een hutje erop, waar we een neushoorn prachtig door de rivier zagen zwoegen, en waar mijn adrenalineniveau weer iets daalde. Wat relaxter liepen we verder, blij met het idee dat we weer op huis aan gingen.
Toen gebeurde het. We liepen achter onze gidsen, toen die plotseling stokstijf stil bleven staan. En toen ik opkeek, stond er op drie meter afstand opeens een gigantische neushoorn! En het was niet zo'n relaxte neushoorn als dat we bij de rivier hadden gezien, integendeel; deze stond luid te briezen en te stampen. Onze gids gebaarde: rennen! Dus wij draaien ons om en beginnen als een gek het pad af te sprinten. Nou, en dan ren je echt wel hard, wat je fitnessniveau ook mag zijn! We hadden onze Lonely Planet ook al geraadpleegd voor wat we bij zo'n aanval moesten doen, maar op zo'n moment denk je he-le-maal niks. We rennen niet zo lang, het grootste gevaar was blijkbaar al vrij snel geweken. Onze gids gebaarde dat we heel voorzichtig langs de (nog steeds aggressieve) neushoorn konden lopen. En wat bleek, een van de gidsen was op een heuveltje gaan staan en had zich groot gemaakt, veel lawaai makend met zijn stok, en had zo de neushoorn weggejaagd! Waar hij ook zichtbaar trots op was, haha. Zijn we toch nog gered door die bamboestok! En wat een adrenalinekick, daar was het paragliden niks bij. Rennen voor je leven! Nou, dat is ook alweer een hele ervaring op zich (:
De dag erna hebben we een boottocht en een jeep safari gedaan. Helaas was het heel mistig. Dat neemt niet weg dat we een slotbeer hebben gespot! Voor de jeep safari waren we alleen wat te laat. Onze jeep was al vertrokken! Dus werden we in een andere auto erheen gebracht. En het was niet zo dat die weg geasfalteerd was ofzo, of dat de chauffeur er even rekening mee hield dat wij met z'n tweeen op de passagiersstoel zaten gepropt, nee, het was gas geven geblazen! Met de nodige blauwe plekken begonnen we dus aan de jeep tocht, waar het bovendien begon te regenen. Het was wel heel gezellig, met z'n allen onder een zeil schuilen, dat af en toe opzij werd gegooid als er iets te zien was. Al met al kwamen we helemaal nat en verkleumd weer bij onze bungalow aan, waar er ook nog eens geen water uit de douche kwam! Tsja, dat zijn zo van die momentjes. Gelukkig gingen we al bijna weer weg uit het park, want onze douche was er helemaal mee opgehouden. De dag erna was de laatste dag, waarop we op olifantensafari gingen, cocktails hebben gedronken en zo'n 2,5 uur in een souvenirshop hebben doorgebracht, waardoor we het laatste onderdeel van onze package hebben gemist.
Niet per se in die volgorde trouwens ;)
Daarna reden we met de bus naar de laatste reisbestemming in Nepal: Kathmandu! Daar hebben we meteen een vlucht geboekt naar Bangkok, van waaruit we verder gaan backpacken. Maar tot onze grote schrik zagen we diezelfde avond nog dat daar een noodtoestand was uitgeroepen, in verband met de verkiezingen! We hebben navraag gedaan bij het Thaise consulaat in Kathmandu, en daar zeiden ze dat het echt niet veilig was om daar heen te gaan. En onze vlucht ging via Kuala Lumpur. Dus besloten we om onze vlucht deels te cancelen en in Kuala Lumpur uit te stappen. Maleisie scheen ook een mooi land te zijn! Voor de rest hebben we in Kathmandu heel veel geshopt, een massage gehad, iets te lang in de sauna doorgebracht, Japans gegeten met ons Japanse kamergenootje (wat mij de dagen daarna niet zo goed is bevallen...), meegedaan aan een quiz onder de teamnaam 'De Vogelverschrikkers', twee stupa's bezocht, via briefjes geprobeerd te communiceren met de dove obers van ons restaurantje, een echt patatje oorlog gegeten en uiteindelijk op de 27e onze vlucht naar Kuala Lumpur genomen. Heel jammer om weg te gaan uit Nepal, maar ook spannend en leuk om weer een nieuw avontuur tegemoet te gaan!
We hadden een nachtvlucht, en ik had bijna niet geslapen, dus we kwamen moe aan op het vliegveld. Gelukkig kregen we heel makkelijk het visum; gewoon een stempel en klaar. Kuala Lumpur is een fantastisch mooie stad. Je krijgt echt de indruk van een wereldstad, met torenhoge gebouwen, en heel westers overal. Dus op dag 1 zijn we van H&M naar Starbucks naar McDonalds gelopen, wat we stiekem toch wel een beetje gemist hadden in Nepal. De dagen daarna hebben we echter ook nog wel een beetje lokaal eten geproefd, zulke cultuurbarbaren zijn we nou ook weer niet haha. De derde nacht dat we er waren, was het begin van het Chinese Nieuwjaar! Het veelbelovende vuurwerk om 12 uur bleef helaas uit, maar we hebben wel een nieuwjaarsritueel meegemaakt in de tempel tegenover ons hostel, waarbij mensen wierook brandden en rondjes liepen in de tempel. We snapten er niks van, maar het was heel mooi. Ook hebben we de dag erna een lion dance gezien, ook vanwege het Chinese Nieuwjaar.
Na Kuala Lumpur reisden we met de bus naar het zuiden, naar Melaka. De bussen hier zijn zo luxe, zeker na wat we in Nepal hebben gezien. We gingen op de bonnevooi naar Melaka, want we dachten dat kan wel! Helaas hadden we geen rekening gehouden dat het Chinese Nieuwjaar nog aan de gang was (dat feest duurt 15 dagen) en Melaka nogal populair is bij de Chinezen. Dat werd dus nog even spannend. Het ene na het andere hostel zat vol en ik zag ons al aanbellen bij een Maleisische familie of we daar misschien een nachtje konden doorbrengen... Maar gelukkig, Hostel Jalan Jalan had nog wel wat bedden op de slaapzaal! Dat was mazzel. De volgende dag gingen we het stadje verkennen en kwamen we voor een wel heel bekend plaatje te staan: een molen! Dat was heel erg raar, aan de andere kant van de wereld ineens zo iets Hollands te zien. Omdat het een handelspost van de VOC is geweest, zijn er dus nog allemaal herinneringen hier aan die tijd. Voor de rest waren er in Melaka Chinezen, heel veel Chinezen. Na een paar daagjes namen we weer de bus terug naar Kuala Lumpur. De eigenaar van ons hostel was blij verrast ons weer te zien! Reden was dat we een visum voor Thailand wilden regelen, want we willen over land de grens met Thailand oversteken en dan krijg je alleen een visum voor 15 dagen, wat wij een beetje te kort vonden. Bovendien waren er nog wat dingen in Kuala Lumpur die wij nog niet hadden gezien en eigenlijk niet over wilden slaan. Dat was een hele mooie moskee. We wilden met respect voor de Islam de moskee binnengaan, dus kregen we een knalpaars gewaad aan en wikkelden we een sjaal rond ons hoofd. Na alle Hindoeistische en Buddhistische tempels die we al hadden afgewerkt in Nepal was het heel leuk om eens een moskee te bekijken. Al was het alleen maar omdateen moskee schoon en opgeruimd is!
Op de laatste avond hebben we een achtbaan bezocht die dwars door een winkelcentrum heen liep! In eerste instantie wilde ik daar niet in, want hij ging over de kop, en daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Dacht ik, want ik was nog nooit in een over-de-kop-achtbaan geweest, dat vind ik echt eng. Maar toen zei Sara tegen me: Je durft wel in je eentje naar Nepal, maar niet in zo'n achtbaan?
Toen ging ik gewoon. Ik dacht dat ik na die neushoorn-aanval wel wat relaxed met dit soort omstandigheden om zou kunnen gaan, maar nee. Op van de zenuwen zat ik daar, maar het was het helemaal waard. Over de kop!
Nou, dat was volgens mij het langste verslag dat ik ooit heb geschreven. Vooral het neushoornverhaal is dan ook iets langer geworden dan verwacht, maar ik heb een beetje moeite met niet-uitgebreid schrijven. Zoals sommigen van jullie weten :) Nu zit ik in de Cameron Highlands, en morgen gaan we een tour doen naar jungle en theeplantages.
Ik had nooit gedacht dat ik nog eens in Maleisie terecht zou komen op deze reis, maar dat is juist ook weer heel erg leuk. Gewoon meegaan met wat er op je pad komt. En Bangkok komt later wel!
Liefs, Else
-
10 Februari 2014 - 12:22
Anje:
Hé Else,
Fijn om weer van je te horen. Wat een avonturen, bijna té spannend. Geniet!
Liefs
Anje -
10 Februari 2014 - 12:38
Simon:
Lieverd,
Dank weer voor je mooie verhalen. Je bent, zeg maar, erg grensverleggend bezig met je paragliden, achtbanen, rennen-voor-je-leven en paarse gewaden (enzovoort!). Prachtig. Geniet ervan. Liefs pappa -
10 Februari 2014 - 16:46
Jan:
Else, jij geniet, maar je laat mij ook genieten van je verhalen en belevenissen.
Heerlijk en heel erg bedankt, wat leest dit makkelijk weg, en dan maar 1 taalfout: bonnevooi?
Groeten van Jan Pietlut -
10 Februari 2014 - 19:36
Joke:
He lieve Else,
Ik heb je verhaal in twee keer moeten lezen. Ik was er vanmorgen aan begonnen. Moest daarna werken. Nu net de rest gelezen. Weer twee hoofdstukken van...............
Ik heb de Cameron Highlands opgezocht. Wat mooi groen is het daar. Door jou "bezoek"ik plekken waarvan ik het bestaan niet kende. Dat vind ik erg leuk.
Ik ben benieuwd naar de volgende bestemming!!
Liefs,
Joke
-
10 Februari 2014 - 23:26
Roeleke:
Lieve El,
't ja, denken we in Nederland (Nieuwe ) Wildernis te hebben... Sietze en ik hebben na jouw vertrek op de terugweg ook 'wild 'gedaan en een ommetje gemaakt in de Oostervaarders plassen... hmm, geen neushoorn tegengekomen. Ik dacht dat het zulke lieve beesten waren....
Heel erg benieuwd wat en wie er de komende tijd weer allemaal op je pad gaan komen....(geen goed Nederlands, sorry, Jan Pietlut)
Veel liefs, mama -
11 Februari 2014 - 12:37
Lisette:
Ha Else, dat was weer smullen van zo'n verhaal van jou! Dank.
Veel plezier verder!
Lisette -
11 Februari 2014 - 23:03
Anita:
Hallo Else,
Wat heb je weer een fantastisch verslag geschreven. En een avonturen zeg. paragliden, wauw. En die wilde dieren. Dat heb ik op mij reis in Azië niet meegemaakt.
Het is maar goed dat je dit niet allemaal van te voren weet. Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Pas goed op jezelf en op Sara.
Een goeie reis en heel veel plezier!
Groetjes Anita
Ik hoop dat je eenmaal thuis ook een 'dia avond' gaat organiseren. Dan ben ik de eerste die zich hierbij heeft aangemeld. -
13 Februari 2014 - 19:48
Jacomien:
Eigenlijk zonder verwachting 'elsewijma' ingetypt bij google, want de laatste tijd weinig nieuws uit die hoek. Twee minuten later zit ik naar adem happend en verstijfd van schrik op mijn eigen driezitter thuis. Getsie, wat een avonturen. Je weet wel dat je leeft, denk ik. Hebben ze niet een leuk oudheidkundig museum in Maleisië? Of een fijne bibliotheek?
Lfs, jacomien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley