Insecten & Pepernoten
Door: Else
Blijf op de hoogte en volg Else
08 December 2013 | Nepal, Pokhara
Lieve iedereen!
Tussen twee skype sessies in, schrijf ik jullie dit nieuwe reisverslagje. Aangezien de nog-niet-helemaal-gewend-aan-al-die-nieuwe-technologie-generatie skype nog niet helemaal doorheeft, kan dit nog wel eens een lang verslag gaan worden, haha.
Ten eerste heel erg bedankt voor alle leuke reacties van de vorige keer, echt super om te lezen! Want hoewel Nepal natuurlijk heel erg interessant, overweldigend en fantastisch mooi is, zijn berichtjes uit het koude Noorden ook heel erg welkom en blijf ik ook van jullie verhalen op de hoogte. Het is zo'n vreemd idee dat jullie net Sinterklaas hebben gevierd en nu de kersttijd eraan komt! Van Geerle, Stefanie en Nino had ik een cadeautje meegekregen dat ik pas hier op 5 december mocht openmaken, en 6 december heb ik pepernoten uitgedeeld in het weeshuis (wat de kinderen heel lekker vonden!), dus het was ook voor mij nog wel een beetje Sinterklaas!
Deze week verliep heel wat rustiger dan de vorige, zonder dergelijke huzarenstukjes als assisteren bij een bevalling (dankje Jacomien voor deze prachtige verwoording). De meest schokkende gebeurtenis van deze week was denk ik mijn ontdekking van de zo'n 5 bij 2 cm grote kakkerlak die hier in de badkamer huishoudt. Erg gezellig.
Aangezien ik bij mijn vorige verslag nog niks heb verteld over mijn vrijwilligerswerk hier, zal ik daar maar eens mee beginnen!
Vorige week maandag kwam ik voor het eerst op het project. De kindjes van het weeshuis zaten aan tafels huiswerk te maken. Ze vonden mijn litteken heel erg interessant, ze wilden er alles over weten en ook allemaal aan voelen. Dat heb ik ze dan ook maar laten doen. Verder heb ik wat namen gevraagd, maar maandag kwam ik alleen even kijken op het project, dinsdag was de eerste echte dag. Ik zal even omschrijven hoe mijn dag als vrijwilliger er ongeveer meestal uitziet! 's Ochtends sta ik rond 7 uur op en krijg ik een rijstontbijt van Ama, ben ik meteen klaarwakker door de heerlijk koude douche en ga ik ergens tussen 9 uur en half 10 naar het schooltje. Dan speel ik eerst wat buiten met de kinderen, of ik kijk gewoon toe. Om 10 uur begint school. Ik help dan in een van de laagste klasjes. Het lesgeven zelf laat ik voornamelijk aan de lerares over, want die kindjes spreken bijna geen Engels. Ik help dan individueel met wat opdrachtjes en nakijken. Om 1 uur heb ik tijd om te lunchen, bij mijn gastgezin, soms in een restaurantje en een enkele keer in het weeshuis. s Middags ben ik van 4 tot 6 in het weeshuis om de kinderen te helpen met huiswerk maken en met ze te spelen en zingen, of gewoon gezellig kletsen. Daarna ga ik naar huis en eet ik met mijn gastgezin.
Die eerste dag op het schooltje toen ik de klas binnenkwam, zaten ze me allemaal met grote ogen aan te staren en werd het helemaal stil. Maar toen ik 'namaste' zei, groetten ze allemaal heel beleefd terug, heel lief. De rest van de les kreeg ik nog regelmatig verbaasde blikken toegeworpen, maar als ik dan lachte kreeg ik altijd een stralende lach terug, en inmiddels zijn ze allemaal aan me gewend. Vooral voor de meisjes zijn mijn blanke huid, lichte haar en moedervlekken nog wel vaak interessanter dan de lesstof, maar ik probeer ze toch een beetje bij de les te houden.
Inmiddels heb ik ook een keertje zelf les gegeven! Afgelopen donderdag kwam een leraar van de school ineens naar me toe en zei: er zijn twee klassen zonder leraar. Zou jij even een les willen verzorgen? Ehhh... Maar natuurlijk. Tijd om voor te bereiden kreeg ik dus niet echt, maar tijd om zenuwachtig te worden daarom ook niet! Alsnog verliep de eerste les niet helemaal zoals gewenst. De leerlingen waren 13 en 14 jaar, en vonden het natuurlijk heel leuk dat ik hun taaltje niet begreep... Dus heel veel meer dan een beetje kletsen en een beetje helpen bij huiswerk heb ik niet gedaan. Goed... Poging twee. Die verliep gelukkig heel wat beter, het was een klas van 9/10 jarigen, veel gezelliger. Ik heb ze eerst een Engels liedje geleerd. Toen ze die een paar keer letterlijk meebrulden, wilden ze nog eentje. Dat werd ' If you're happy and you know it...' en bij het derde couplet (turn around) werden ze wel erg enthousiast, zodat op een gegeven moment niet alleen de leerlingen zelf, maar ook hun schoolboeken, pennen, en wat er verder allemaal nog in het klaslokaal te vinden was, meedraaiden. Oftewel het werd een chaos, en ik zag menig leraar die langsliep enigszins bedenkelijk mijn klaslokaal inkijken, maargoed, de leerlingen vonden het volgens mij wel leuk. En ik ook, haha. De derde les was een van de oudste klassen waarbij een van de jongens zelfs 19 jaar was. Haha. Dus ik vond het een beetje lastig om me echt als hun lerares te gedragen. We hebben dus vooral een beetje gekletst,over de verschillen tussen Nepalese en Nederlandse scholen, over het (vonden zij) nogal verbazingwekkende feit dat ik niet getrouwd ben en meer dergelijke, uiterst leerzame informatie. Sowieso krijg ik hier heel vaak de vraag of ik getrouwd ben, met dan ook een heel oprecht verbaasde reactie als ik nee antwoord.
Over verschillen tussen Ndderlandse en Nepalese scholen gesproken: ik verbaas me hier elke dag weer over hoe het allemaal gaat op deze school. Ten eerste beginnen ze s ochtends met een soort ritueel, waarbij alle kinderen in rijtjes gaan staan en bevelen opvolgen van een leraar of oudere leerling. Eerst doen ze een soort ochtendgymnastiek, dan een gebed en ten slotte zingen ze het volkslied. Na afloop worden alle leerlingen gecontroleerd of hun kleding wel goed zit en schoon is, en lopen ze allemaal in rijtjes naar hun klaslokaal. De leerlingen die zeg maar niet door de controle kwamen, krijgen een flinke mep oid en lopen dan achter hun klasgenoten aan. Sowieso worden de kinderen hier echt veel geslagen door de leraren! Als ze een (minuscuul) spelfoutje hebben gemaakt, als ze eventjes hun mond niet houden, als ze niet op tijd hun boek erbij hebben... En de leerlingen worden zelfs aangemoedigd om hetzelfde bij elkaar te doen! Laatst was er 1 meisje die het hele rijtje woorden dat ze op moesten kunnen noemen, kende, en daarom mocht ze als beloning al haar medeleerlingen een flinke pets in het gezicht geven. Echt ongelooflijk! Gelukkig vonden de kinderen zelf het heel erg grappig, maar ik vond het echt gewoon raar. De manier van lesgeven net zo, de lerares somt een rijtje Engelse woorden op en de kinderen moeten dat dan herhalen. Daar doen ze dan een aantal lessen over, en wie de rijtjes dan nog niet kent, moet buiten gaan staan en als een soort kikker op en neer hurken (als 'straf') en het rijtje nog een keer leren. Met als gevolg dat een rijtje van 24 leerlingen buiten allemaal insectennamen door elkaar staat te brullen en als idioten op en neer staan te springen. Wat er overigens wel heel erg lachwekkend uitziet, dat dan weer wel! Maar of ze er echt wat van leren...
In het weeshuis gaat het eigenlijk net zo. Als ik met de kinderen gezellig een spelletje zit te spelen en Binod of zijn vrouw Sumitra ineens binnenkomt, worden ze bijna altijd wel boos of slaan ze iemand, en verandert de hele sfeer. Heel jammer is dat. Maar ja, aan zo'n schoolsysteem of manier van omgaan verander je natuurlijk weinig, dat is hier gewoon gewoon.
Overigens zijn Binod en Sumitra wel fantastische mensen! Ze hebben zelf het weeshuis en de school opgezet en besteden er al hun tijd en geld aan, hoewel ze zelf ook niet al te rijk zijn. En ze zijn elke dag weer vrolijk en vragen regelmatig hoe het gaat, in mijn gastgezin, op het project, in Nepal. Heel lief.
Inmiddels zit ik hier, door skype-moeilijkheden en dit verslag, al zo lang dat ik een kopje Nepalese thee aangeboden krijg. Ze mogen me hier volgens mij wel, want de vorige keer, toen ik net mijn pas kwijt was, heb ik zo lang gebeld dat ik ze 500 Roepies (ongeveer 5 euro) moest betalen! (wat hier een vermogen is) Omdat ik de hele tijd verkeerde nummers intoetste en nummers van de rabobank door elkaar haalde enzo. Waar ik ook flink voor ben uitgelachen hier, haha.
In ieder geval maak ik maar eens een eind aan dit verslag en ga ik richting mijn gastgezin, voor waarschijnlijk weer een heerlijk bord vol.... rijst.
Veel liefs!
Tussen twee skype sessies in, schrijf ik jullie dit nieuwe reisverslagje. Aangezien de nog-niet-helemaal-gewend-aan-al-die-nieuwe-technologie-generatie skype nog niet helemaal doorheeft, kan dit nog wel eens een lang verslag gaan worden, haha.
Ten eerste heel erg bedankt voor alle leuke reacties van de vorige keer, echt super om te lezen! Want hoewel Nepal natuurlijk heel erg interessant, overweldigend en fantastisch mooi is, zijn berichtjes uit het koude Noorden ook heel erg welkom en blijf ik ook van jullie verhalen op de hoogte. Het is zo'n vreemd idee dat jullie net Sinterklaas hebben gevierd en nu de kersttijd eraan komt! Van Geerle, Stefanie en Nino had ik een cadeautje meegekregen dat ik pas hier op 5 december mocht openmaken, en 6 december heb ik pepernoten uitgedeeld in het weeshuis (wat de kinderen heel lekker vonden!), dus het was ook voor mij nog wel een beetje Sinterklaas!
Deze week verliep heel wat rustiger dan de vorige, zonder dergelijke huzarenstukjes als assisteren bij een bevalling (dankje Jacomien voor deze prachtige verwoording). De meest schokkende gebeurtenis van deze week was denk ik mijn ontdekking van de zo'n 5 bij 2 cm grote kakkerlak die hier in de badkamer huishoudt. Erg gezellig.
Aangezien ik bij mijn vorige verslag nog niks heb verteld over mijn vrijwilligerswerk hier, zal ik daar maar eens mee beginnen!
Vorige week maandag kwam ik voor het eerst op het project. De kindjes van het weeshuis zaten aan tafels huiswerk te maken. Ze vonden mijn litteken heel erg interessant, ze wilden er alles over weten en ook allemaal aan voelen. Dat heb ik ze dan ook maar laten doen. Verder heb ik wat namen gevraagd, maar maandag kwam ik alleen even kijken op het project, dinsdag was de eerste echte dag. Ik zal even omschrijven hoe mijn dag als vrijwilliger er ongeveer meestal uitziet! 's Ochtends sta ik rond 7 uur op en krijg ik een rijstontbijt van Ama, ben ik meteen klaarwakker door de heerlijk koude douche en ga ik ergens tussen 9 uur en half 10 naar het schooltje. Dan speel ik eerst wat buiten met de kinderen, of ik kijk gewoon toe. Om 10 uur begint school. Ik help dan in een van de laagste klasjes. Het lesgeven zelf laat ik voornamelijk aan de lerares over, want die kindjes spreken bijna geen Engels. Ik help dan individueel met wat opdrachtjes en nakijken. Om 1 uur heb ik tijd om te lunchen, bij mijn gastgezin, soms in een restaurantje en een enkele keer in het weeshuis. s Middags ben ik van 4 tot 6 in het weeshuis om de kinderen te helpen met huiswerk maken en met ze te spelen en zingen, of gewoon gezellig kletsen. Daarna ga ik naar huis en eet ik met mijn gastgezin.
Die eerste dag op het schooltje toen ik de klas binnenkwam, zaten ze me allemaal met grote ogen aan te staren en werd het helemaal stil. Maar toen ik 'namaste' zei, groetten ze allemaal heel beleefd terug, heel lief. De rest van de les kreeg ik nog regelmatig verbaasde blikken toegeworpen, maar als ik dan lachte kreeg ik altijd een stralende lach terug, en inmiddels zijn ze allemaal aan me gewend. Vooral voor de meisjes zijn mijn blanke huid, lichte haar en moedervlekken nog wel vaak interessanter dan de lesstof, maar ik probeer ze toch een beetje bij de les te houden.
Inmiddels heb ik ook een keertje zelf les gegeven! Afgelopen donderdag kwam een leraar van de school ineens naar me toe en zei: er zijn twee klassen zonder leraar. Zou jij even een les willen verzorgen? Ehhh... Maar natuurlijk. Tijd om voor te bereiden kreeg ik dus niet echt, maar tijd om zenuwachtig te worden daarom ook niet! Alsnog verliep de eerste les niet helemaal zoals gewenst. De leerlingen waren 13 en 14 jaar, en vonden het natuurlijk heel leuk dat ik hun taaltje niet begreep... Dus heel veel meer dan een beetje kletsen en een beetje helpen bij huiswerk heb ik niet gedaan. Goed... Poging twee. Die verliep gelukkig heel wat beter, het was een klas van 9/10 jarigen, veel gezelliger. Ik heb ze eerst een Engels liedje geleerd. Toen ze die een paar keer letterlijk meebrulden, wilden ze nog eentje. Dat werd ' If you're happy and you know it...' en bij het derde couplet (turn around) werden ze wel erg enthousiast, zodat op een gegeven moment niet alleen de leerlingen zelf, maar ook hun schoolboeken, pennen, en wat er verder allemaal nog in het klaslokaal te vinden was, meedraaiden. Oftewel het werd een chaos, en ik zag menig leraar die langsliep enigszins bedenkelijk mijn klaslokaal inkijken, maargoed, de leerlingen vonden het volgens mij wel leuk. En ik ook, haha. De derde les was een van de oudste klassen waarbij een van de jongens zelfs 19 jaar was. Haha. Dus ik vond het een beetje lastig om me echt als hun lerares te gedragen. We hebben dus vooral een beetje gekletst,over de verschillen tussen Nepalese en Nederlandse scholen, over het (vonden zij) nogal verbazingwekkende feit dat ik niet getrouwd ben en meer dergelijke, uiterst leerzame informatie. Sowieso krijg ik hier heel vaak de vraag of ik getrouwd ben, met dan ook een heel oprecht verbaasde reactie als ik nee antwoord.
Over verschillen tussen Ndderlandse en Nepalese scholen gesproken: ik verbaas me hier elke dag weer over hoe het allemaal gaat op deze school. Ten eerste beginnen ze s ochtends met een soort ritueel, waarbij alle kinderen in rijtjes gaan staan en bevelen opvolgen van een leraar of oudere leerling. Eerst doen ze een soort ochtendgymnastiek, dan een gebed en ten slotte zingen ze het volkslied. Na afloop worden alle leerlingen gecontroleerd of hun kleding wel goed zit en schoon is, en lopen ze allemaal in rijtjes naar hun klaslokaal. De leerlingen die zeg maar niet door de controle kwamen, krijgen een flinke mep oid en lopen dan achter hun klasgenoten aan. Sowieso worden de kinderen hier echt veel geslagen door de leraren! Als ze een (minuscuul) spelfoutje hebben gemaakt, als ze eventjes hun mond niet houden, als ze niet op tijd hun boek erbij hebben... En de leerlingen worden zelfs aangemoedigd om hetzelfde bij elkaar te doen! Laatst was er 1 meisje die het hele rijtje woorden dat ze op moesten kunnen noemen, kende, en daarom mocht ze als beloning al haar medeleerlingen een flinke pets in het gezicht geven. Echt ongelooflijk! Gelukkig vonden de kinderen zelf het heel erg grappig, maar ik vond het echt gewoon raar. De manier van lesgeven net zo, de lerares somt een rijtje Engelse woorden op en de kinderen moeten dat dan herhalen. Daar doen ze dan een aantal lessen over, en wie de rijtjes dan nog niet kent, moet buiten gaan staan en als een soort kikker op en neer hurken (als 'straf') en het rijtje nog een keer leren. Met als gevolg dat een rijtje van 24 leerlingen buiten allemaal insectennamen door elkaar staat te brullen en als idioten op en neer staan te springen. Wat er overigens wel heel erg lachwekkend uitziet, dat dan weer wel! Maar of ze er echt wat van leren...
In het weeshuis gaat het eigenlijk net zo. Als ik met de kinderen gezellig een spelletje zit te spelen en Binod of zijn vrouw Sumitra ineens binnenkomt, worden ze bijna altijd wel boos of slaan ze iemand, en verandert de hele sfeer. Heel jammer is dat. Maar ja, aan zo'n schoolsysteem of manier van omgaan verander je natuurlijk weinig, dat is hier gewoon gewoon.
Overigens zijn Binod en Sumitra wel fantastische mensen! Ze hebben zelf het weeshuis en de school opgezet en besteden er al hun tijd en geld aan, hoewel ze zelf ook niet al te rijk zijn. En ze zijn elke dag weer vrolijk en vragen regelmatig hoe het gaat, in mijn gastgezin, op het project, in Nepal. Heel lief.
Inmiddels zit ik hier, door skype-moeilijkheden en dit verslag, al zo lang dat ik een kopje Nepalese thee aangeboden krijg. Ze mogen me hier volgens mij wel, want de vorige keer, toen ik net mijn pas kwijt was, heb ik zo lang gebeld dat ik ze 500 Roepies (ongeveer 5 euro) moest betalen! (wat hier een vermogen is) Omdat ik de hele tijd verkeerde nummers intoetste en nummers van de rabobank door elkaar haalde enzo. Waar ik ook flink voor ben uitgelachen hier, haha.
In ieder geval maak ik maar eens een eind aan dit verslag en ga ik richting mijn gastgezin, voor waarschijnlijk weer een heerlijk bord vol.... rijst.
Veel liefs!
-
08 December 2013 - 12:22
Sietze:
Mooi verhaal El! ik zat even erg hard te lachen hier. liefs broer -
08 December 2013 - 13:52
Simon:
Lieverd,
Nou weet de hele wereld het, die oudere generatie dat was ik dus....maar het gaat een keer lukken!
Weer een prachtig verhaal van je. Heel bijzonder, al die cultuurverschillen.
Nou, we bellen dan maar gewoon...Liefs van pappa
Ps leeft die kakkerlak nog? -
08 December 2013 - 14:49
Joke:
Hoi Else,
Heerlijk om je verhalen te lezen. Over cultuurverschillen gesproken. Ik ga me zo laten volschieten met verf en ik ga anderen proberen te raken met verfbommen. Paintballen voor de pret met je broer en de hele bups van de boerderij. Leg dat maar eens uit daar.
Liefs,
Joke -
08 December 2013 - 16:34
Marike:
He Else,
Wat schrijf je leuk! Ik kijk nu al uit naar je volgende reisverslag.
Liefs, Marike -
08 December 2013 - 17:21
Hadewij:
Hoi Else!
Wat leuk om in het hoge en winterse Noorden een verslag te lezen van jouw reis in het mooie Nepal! Heel veel plezier daar en ik hoop dat wij nog veel van je meekrijgen.
Liefs, Hadewij -
08 December 2013 - 17:42
Roeleke:
Ik print de verhalen en ga er zo mee naar oma Anneke; kan ze meegenieten en zich verbazen. Liefs, mama -
09 December 2013 - 00:11
Lisette:
Hey Else, ga vooral door met het schrijven van dit soort verhalen; ik smul ervan!
Keep going girl!
-
10 December 2013 - 20:36
Joke S:
Ha Else,
Heerlijk om je verhalen te lezen! Natuurlijk via Roeleke al wat gehoord, maar zo uit de eerste hand is nog mooier. Wat zul je genieten! Blijf dat lekker doen.
Lieve groet
Joke S -
16 December 2013 - 17:32
Jacomien:
Zo, afgelopen weekend voor het eerst in negen jaar een lekkere maaltijd van de afhaalchinees gegeten. Ik kreeg zo'n trek in rijst na het lezen van jouw verslagen.
Terwijl heel Nederland zo langzamerhand weer verandert in een groot 'de herdertjes lagen bij na-ha-hachte' landschap, en wij ons spoeden van kerstmarkt naar kerstconcert (diletto musicale, pra-ha-hachtig), van kerstborrel naar de kerstafdeling van tuinland en/of hornbach, zit jij met je vingers te eten, navelstrengen door te bijten, kakkerlakken te determineren, vreemde toeren uit te halen met boeken en tassen in schoolklassen en je te verbijten wanneer er pedagogische tikken worden uitgedeeld. Wat een contrast, zeg! lieve Else, ik geniet van je avonturen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
